استاد گلنوش

طباطبایی از علمای تشیع در تفسیر آیه شریفه ثم بدا لهم من بعد ما… (یوسف آیه ۳۵) چنین آورده که: بدا ظهور رأیی بعد از نبودنش است و بدا لی فی الامر کذا یعنی در آن برای من رای جدیدی ظاهر شد (ر.ک: طباطبایی، المیزان، نشر جامعه، مدرسین حوزه علمیه قم، بی تا، ج۱۱، ص ۱۶۹) در منابع روایی تشیع احادیثی در مورد بداء آورده شده است. احادیث امامت موسی بن جعفر و سلب امامت از اسماعیل بن جعفر از مصادیق بداء است: ما بدا لله فی شی کما بدا له فی اسماعیل ابنی. (ر.ک: صدوق، الاعتقادات، نشر دار المفید، بیروت، ۱۴۱۴، ص ۲۰) یعنی: برای خدا در هیچ چیز بدا حاصل نشد مانند آنچه در اسماعیل پسرم واقع شد.